Vanaf de achterste rij in de concertzaal slaat hij de vrouw op het podium gade. De klanken van Tsjaikovski’s vioolconcert bedelven het publiek onder een stortvloed van emoties. Het sobere, chique broekpak dat ze draagt, benadrukt het levendige rood van haar krullen die meedeinen op haar bewegingen. In de zaal zitten opvallend veel jonge mensen. Ze was in de wereld van de klassieke muziek al een legende, maar de samenwerking met een bekende DJ waarmee ze een wereldhit scoorde, heeft haar de ultieme popsterrenstatus bezorgd.
De viool in haar handen is geen instrument, hij is onderdeel van haar, een vijfde ledemaat dat haar in staat stelt haar diepste gevoelens om te zetten in geluid. Haar vingers dansen soepel over de snaren, misleidend rank met een onvermoede innerlijke kracht. Ze speelt zoals ze is: ravissant, onbegrensd en meeslepend. Net als hun liefde. Hij herinnert zich het gevoel dat haar handen op zijn lichaam veroorzaakten als de dag van gisteren. Samen hadden ze de grenzen van het universum verkend. Intens, onverzadigbaar en onoverwinnelijk. Tot die noodlottige avond bijna vijf jaar geleden, toen hij haar had moeten verlaten. De voortdurende pijn van eenzaamheid die zich in zijn borstkas had genesteld, was zijn trouwe metgezel geworden. Dat zou vanavond voorbij zijn.

Meer lezen