Klik hier om naar de bestelpagina te gaan.
Categorie: Liefde of Luchtkasteel?
Heel leuk zo’n contract, en dan?
Met het terugsturen van het getekende contract wist ik dat mijn boek er echt ging komen. En vanaf dat moment kwam alles in een stroomversnelling. De tijd van dromerig voor me uit staren boven mijn manuscript was voorbij. Tijd voor actie, tsjakka!
Ik had bedacht dat het wel leuk zou zijn als mijn boek nog voor Valentijnsdag uit zou kunnen komen. Dit hield in dat ik een week na het tekenen van mijn contract de definitieve versie van mijn manuscript moest aanleveren. Even aanpoten dus om met een stofkam alle foutjes en dingen die nog net iets mooier gezegd konden worden op te sporen en aan te passen. Op sommige momenten kon ik echt even geen Ewout en Michelle meer zien! Maar het lukte me om op een gegeven moment op de verzend-button te drukken.
Mijn vorige blogpost eindigde ik met de mededeling dat ik ging proberen een uitgever te vinden voor Liefde of Luchtkasteel?. De lange stilte die hierop volgde deed jullie vast al vermoeden dat dit niet van een leien dakje ging. Om in achtbaantermen te blijven: mijn zoektocht leek erg op een ritje in de Vogel Rok van de Efteling: een ijzingwekkende duikvlucht in complete duisternis.
Het zwarte gat dat uitgever heet
Vol goede moed ging ik aan de slag. Ik had natuurlijk wel gehoord van andere (beginnende) schrijvers hoe lastig het is om onder de aandacht te komen bij een uitgever, maar ja, die hebben niet zo’n leuk boek geschreven als ik ( 🙂 enige eigenwijsheid is ook mij niet vreemd).
Enfin, een dik jaar en diverse realiteitschecks later was het me wel duidelijk: je manuscript opsturen naar een uitgever is alsof je het in een zwart gat schiet. Je hebt geen enkel idee wat er daarna mee gebeurt.
Geen bericht is goed bericht, in elk geval geen afwijzing, dacht ik in het begin nog, maar toen de doodse stilte aan de andere kant steeds langer duurde, begon ik toch te twijfelen. Is het zo slecht? Ligt het aan de erotiek? Ik had overal aan gedacht: uitgevers geselecteerd die ook echt bij mijn boek zouden kunnen passen, een goede synopsis gemaakt en een pakkende aanbiedingsbrief met een vlotte pitch. Waarom reageerde er dan niemand?
Een bevriende schrijver vertelde me over de slush pile die veel uitgevers hebben. Toen zakte de moed me wel even in de schoenen.
Ewout van Duijvestein is not amused wanneer hij bij thuiskomst een bijna naakte vrouw aantreft op zijn parkeerplaats. Maar niet voor lang, want al snel weet de dame in kwestie zijn onverdeelde interesse te wekken en stelt hij alles in het werk haar te verleiden op Slot Duijvestein te blijven.
Michelle Lacroix is niet van plan te eindigen als nieuwste aanwinst op de lijst van Ewout van Duijvesteins veroveringen. Toch logeert ze binnen de kortste keren op zijn kasteel en weet hij haar lichaam te veroveren met zijn opwindende spelletjes.
Maar als er liefde in het spel komt, veranderen de spelregels en staat hun wereld ineens op losse schroeven. Hebben Michelle en Ewout voldoende vertrouwen in hun eigen geluk of blijkt hun liefde een luchtkasteel te zijn?
Goh, volgens mij ben ik een boek aan het schrijven
Een boek schrijven is een wens die op veel bucketlists voorkomt, maar om eerlijk te zijn heeft het nooit op die van mij gestaan. Ik beschouwde mezelf ook nooit als schrijfster. Tot iemand van mijn schrijvers-feedback-clubje een keer aan mij vroeg: “met welk doel kom je hier eigenlijk?”
“Om beter verhalen te leren vertellen,” antwoordde ik.
“Waarom wil je dat?” vroeg hij. Dat vond ik wel een lastige.
“Omdat die verhalen in mij zitten en ik ze tot leven wil brengen voor anderen,” was mijn antwoord.
“Dan ben je dus schrijfster,” concludeerde hij laconiek. Op dat moment realiseerde ik me dat schrijven veel meer voor me betekent dan zomaar een hobby. Het is onderdeel van wie ik ben.
De roots van ‘Liefde of luchtkasteel?’ liggen in een verhaal dat ik in 2015 schreef voor een erotische schrijfwedstrijd. Het was zo’n fijn verhaal om te schrijven. Toen het af was voelde het niet als een eind maar als een begin. De hoofdpersonen Ewout en Michelle nestelden zich in mijn hoofd en in mijn hart en begonnen een eigen leven te leiden. Ik schreef een vervolg en vervolgens een vervolg op het vervolg. Ineens had ik de eerste drie hoofdstukken en de verhaallijn van de roman waarvan ik niet wist dat ik hem aan het schrijven was op papier staan. En ja, wat doe je dan?
